🎎 Kto Tańszy Adwokat Czy Radca Prawny

§ 1. Pełnomocnikiem może być adwokat lub radca prawny, w sprawach własności intelektualnej także rzecznik patentowy, a w sprawach restrukturyzacji i upadłości także osoba posiadająca licencję doradcy restrukturyzacyjnego, a ponadto osoba sprawująca zarząd majątkiem lub interesami strony oraz osoba pozostająca ze stroną w stałym stosunku zlecenia, jeżeli przedmiot sprawy No po prostu radca prawny to tylko doradca. Nie pójdzie Cię bronić w sądzie ani nic z tych rzeczy. Adwokat ma najwięcej możliwości, praktycznie może załatwić wszystko. Moim zdaniem dobrze jest od razu sięgnąć po pomoc adwokata, by nie trzeba było płacić niepotrzebnie radcy, jak i tak pewnie będziesz potrzebowała obrońcy. Wiele osób uważa, że radca prawny zajmuje się wyłącznie sprawami cywilnymi i gospodarczymi, a adwokat sprawami karnymi. Przekonanie o konkretnych specjalizacjach tych profesjonalnych pełnomocników nie jest jednak do końca prawdziwe. W praktyce różnice występujące między nimi są dość umowne, przynajmniej pod względem uprawnień ustawowych. Podstawowe uregulowania prawne Kto jest tańszy adwokat czy radca prawny ? Stawki zarówno adwokatów jak i radców prawnych są podobne. Różnice mogą wynikać raczej z doświadczenia zawodowego konkretnego adwokata czy radcy prawnego, jego umiejętności czy ilości przeprowadzonych spraw sadowych. Najemca może zapłacić więcej, gdy jego poprzednik wyczerpał limit na tańszy prąd. Nie trzeba mieć koparki bitcoinów, by wyczerpać 2 MWh energii, za które zapłacimy niższe rachunki. To problem, który mogą mieć najemcy, zwłaszcza zmieniający mieszkanie w drugiej połowie tego roku. Dlatego że dla obliczenia limitu bierze się Artykuł 266 par. 1 kodeksu karnego stanowi, że adwokat lub radca prawny, który wbrew przepisom Kodeksu etyki radcy prawnego ujawni tajemnicę zawodową lub w jakiś sposób wykorzysta je na swoją korzyść, może podlegać karze grzywny, ograniczenia wolności lub pozbawienia wolności do lat dwóch. Adwokat czy radca prawny jest z kolei nieocenioną pomocą dla detektywa podczas analiz spraw i rozważania różnych możliwości działań, tak aby nie narazić się na odpowiedzialność karną. Prowadzenie każdej sprawy w, której w mojej głowie pojawiają się wątpliwości, rozpoczynam od zlecenia jej analizy adwokatowi czy radcy Prawnikiem wykonującym prawniczy lub pokrewny zawód zaufania publicznego jest adwokat, radca prawny, notariusz, rzecznik patentowy i doradca podatkowy. Grupy zawodowe Poniżej podajemy podstawowe informacje o różnicach między tymi grupami zawodowymi, biorąc pod uwagę kwalifikacje, zakres usług, szczególne prawa i obowiązki zawodowe Kto na rozprawę – radca prawny czy adwokat? Oba tytuły zawodowe co do zasady przysługują osobom, które ukończyły pięcioletnie studia prawnicze, trzyletnią aplikację adwokacką lub radcowską, po czym zdały egzamin zawodowy przeprowadzany przez Ministerstwo Sprawiedliwości i uzyskały wpis na listę radców prawnych lub adwokatów. Doświadczony radca prawny lub prawnik okaże się nieoceniony, jeśli będą Państwo musieli zmierzyć się z takimi problemami, jak rozwód czy upadłość konsumencka. Kancelaria adwokacka w Tarnowie jest do Państwa usług w każdej sytuacji życiowej, w której będą Państwo potrzebowali pomocy doświadczonego prawnika lub adwokata. Kolejną różnicą między radcą prawnym a adwokatem, jest fakt, że przedstawiciel pierwszego zawodu może być zatrudniony na podstawie umowy o pracę. Warto jednak wtedy pamiętać, że taki prawnik nie będzie mógł reprezentować klienta w sprawach karnych lub karno-skarbowych. Z pewnością teraz już wiesz, jakie są różnicę Wybór prawnika nie jest łatwym zadaniem a do tego, wiele od tego wyboru zależy. Dobry prawnik to większe szanse na powodzenie w sprawie. Zadaliśmy pytania blisko 800 osobom korzystającym z pomocy adwokatów i radców prawnych. Przeprowadziliśmy też wywiady z grupą cenionych prawników by ułatwić wybór najlepszego prawnika do Twojej aWGd. a Radca Prawny: czy stosunek pracy to jedyna różnica ? Spostrzeżenia ogólneW swym pierwotnym brzmieniu art. 1 ustawy o radcach prawnych określał zasady wykonywania tzw. obsługi prawnej przez radców oraz organizację ich samorządu. Radca prawny miał być dostosowanym do ustroju realnego socjalizmu prawnikiem wewnętrznym poszczególnych jednostek gospodarki uspołecznionej. Ustawa nawiązywała do uchwały nr 533 Rady Ministrów z 13 XII 1961 o obsłudze prawnej przedsiębiorstw państwowych i innych jednostek organizacyjnych[1]Monitor Polski 1961 nr 96 poz. 406. Świadczenie pomocy prawnej przez radcę obywało sie w ramach stosunku pracy[2]K. Kwapisz, Komentarz do art. 1 ustawy o radcach prawnych, Lexis Nexis- SIP LEX 2011, dalej cytowane jako: Komentarz z podaniem nr 1 ustawy o radcach prawnych uległ zmianie mocą ustawy z 22 V 1997 r. (Dz. U. Nr 75, poz. 471 z późn. zm.). Obecnie ustawa o radcach określa zasady wykonywania zawodu radcy a także organizację i sposób działania samorządu. Przynależność każdego radcy lub aplikanta radcowskiego do tego samorządu jego obligatoryjna. Samorząd w wykonywaniu swych zadań jest niezależny i podlega jedynie prawu Ustawa wskazuje, że zawód radcy prawnego polega na świadczeniu pomocy prawnej[3]Komentarz do art. 1. Analogie do adwokatury są tu prawny, podobnie jak adwokat, służy interesom wymiaru sprawiedliwości i zapewnieniu ochrony praw podmiotowych. Istotą obu zawodów prawniczych jest świadczenie pomocy prawnej. Ustawa o radcach prawnych w art. 7 daje przykładowe, informacyjne i będące superfluum, wyliczenie na czym owa pomoc prawna polega. Po ostatnich zmianach prawa dotyczących obrony w postępowaniu karnym zakres pomocy prawnej udzielanej przez adwokatów i przez radców został w zasadzie ujednolicony[4]Por. Komentarz do art. zawód adwokata jak i radcy prawnego są zawodami zaufania publicznego[5]Zob. np. P. Sarnecki, Radca prawny jako zawód zaufania publicznego. Radca Prawny 2002 nr 4/5 s. 22-29. Od osób zamierzających go wykonywać i wykonujących go wymaga się poza stosunkowo wysokimi kwalifikacjami merytorycznymi również pewnych cech moralnych., określanych jako nieskazitelność charakteru. Konieczne jest również podleganie korporacyjnym zasadom etyki o charakterze zjurydyzowanym (kodeksy etyki)[6]Por. Komentarz do art. wartością obu zawodów jest niezależność, będąca gwarancją efektywnej ochrony porządku prawnego, a zwłaszcza praw i wolności obywateli. Radca i adwokat muszą pozostawać wolni od wszelkich uwikłań mogących wpłynąć na ich swobodę wykonywania zawodu i zapewnienia ochrony prawnej. Zasadniczym obowiązkiem jest unikanie konfliktu interesów w stosunku do klientów. W obu zawodach funkcjonuje też rygorystycznie ujęty obowiązek zachowania tajemnicy zawodowej. Jest on nieograniczony w czasie, trwa też po ustaniu stosunku prawnego, na podstawie którego radca lub adwokat udzielał pomocy prawnej[7]Por. Komentarz do art. 3. Warto jednaj pamiętać, że obowiązek zachowania tajemnicy zawodowej nie dotyczy informacji udostępnianych na podstawie przepisów ustawy z dnia 16 listopada 2000 r. o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu[8]Dz. U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1505, z późn. zm., zob. np. Komentarz do art. 3. Jednak ta regulacja, jako wyjątkowa, winna podlegać wykładni zawody mają charakter wolny. Trybunał Konstytucyjny w wyroku z 19 X 1999 r.[9]Sygn. akt SK 4/99, Lex Polonica nr 344821 rozważając problematykę tego rodzaju zawodów, zwrócił uwagę, że treścią wolności wykonywania zawodu jest stworzenie sytuacji prawnej, w której każdy mieć będzie swobodny dostęp do wykonywania zawodu, uwarunkowany jedynie talentami i kwalifikacjami, nadto rzeczywistą możliwość wykonywania swojego zawodu oraz nie będzie w ramach wykonywania wolnego zawodu poddany rygorom podporządkowania charakterystycznym dla stosunku pracy[10]Przykładem definicji wolnego zawodu opracowanej na potrzeby konkretnej ustawy jest treść pkt. 11 ust. 1 art. 4 ustawy z 20 XI 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych … Continue związku z tym art. 8 ust. 1 ustawy o radcach prawnych wymienia formy organizacyjno prawne w jakich radca prawny może wykonywać zawód. Na odejście od pierwotnego modelu wykonywania tego zawodu wskazuje historia legislacyjna tego artykułu. Początkowo podstawową formą wykonywania zawodu radcy był stosunek pracy, o ile ustawa inaczej nie stanowiła. Obecnie zrównane jest wykonywanie zawodu radcy prawnego w ramach stosunku pracy, w spółkach, w kancelarii, na podstawie umowy prawa cywilnego. Wzbronione zarówno adwokatom jak i radcom jest zawieranie tzw. pactum de quota litis[11]Zob. np. Komentarz do art. wstępne uwagi, można powiedzieć że od lat 90. zacierają się coraz bardziej różnice między dwoma głównymi zawodami prawniczymi. Można mówić o “konwergencji” czy też upodobnieniu się statusu prawnego radcy do statusu adwokata. W aktualnym stanie prawnym jedyną w zasadzie różnicą w stosunku do adwokatury jest możliwość wykonywania zawodu radcy prawnego na podstawie umowy o pracę. Na tą odrębność warto zwrócić prawny jako pracownik sui generisNa wstępie trzeba przypomnieć, że radca prawny obowiązany jest chronić przy wykonywaniu obowiązków zawodowych swą niezależność. Okoliczności pozaprawne, pozbawione związku ze stanem faktycznym sprawy czy też polecenia albo instrukcje nie zwalniają radcy z działania na swoją odpowiedzialność i niezależnie od zewnętrznych wpływów[12]Por. np. obiter dicta w wyroku WSA w Poznaniu z 1 marca 2007 r., I SA/Po 1138/06 oraz Komentarz do art. zasadniczo przekształca modelowy stosunek pracy, by dostosować go do zawodu radcy prawnego jako wolnego. Przepis art. 9 ustawy o radcach podaje zasady, obowiązujące w wypadku zatrudnienia radcy na podstawie umowy o pracę. Winien zajmować samodzielne stanowisko, podlegające bezpośrednio kierownikowi jednostki organizacyjnej. Charakterystyczne jest też, że jeśli w danej jednostce pracuje więcej niż jeden radca, jeden z nich winien być koordynatorem (nie przełożonym). Radcy nie można polecać wykonania czynności nie należących do zakresu pomocy prawnej. Nadto z ważnych powodów radca prawny może odmówić udzielenia pomocy prawnej[13]Art. 22 ust. 1 ustawy o radcach prawnych, zob np. Komentarz do art. o pracę z radcą nie tworzy stosunku prawnego odpowiadającego generalnej definicji stosunku pracy przewidzianej w art. 22 § 11 Kodeksu pracy. Dzieje się tak ze względu na samodzielność wykonywania tego zawodu prawniczego gwarantowaną mocą prawa. Można powiedzieć, że jest to odmiana stosunku pracy sui generis, pozbawiona elementu zależności czy też podległości organizacyjnej i zawodowej radcy wobec zatrudniającego[14]Por. A. Dobrowolski, O istocie sporu, Radca Prawny 1996/6, s. 7-10. Niezależnie od nazwy umowy zawartej z radcą, pomoc prawna udzielana przez niego na rzecz pracodawcy ma charakter działalności samodzielnej. Jest to gwarantowana ustawowo, wobec czego umowa o pracę zawarta z radcą prawnym nigdy nie będzie odpowiadać modelowej umowie scharakteryzowanej w art. 22 § 1 np. Redakcja Radcy Prawnego, Umowa o pracę radcy prawnego, Radca Prawny 1997/2, s. myśl art. 9 ust. 4 ustawy o radcach prawnych pracodawca nie może wydawać radcy poleceń wykraczających poza świadczenie pomocy prawnej. Czy zatem pracodawca może wydawać polecenia dotyczące takiej pomocy? Z pewnością tego rodzaju polecenia nie mogą obejmować wskazań co do sposobu załatwiania poszczególnych spraw. Dozwolone są polecenia dotyczące jedynie organizacyjnej sfery świadczenia pomocy prawnej[16]H. Wierzbińska, Właściwości stosunku pracy radcy prawnego, cz. I., Radca Prawny 2002/4-5, s. 51-63. Jedynie organy jednostek organizacyjnych i osoby zatrudnione na stanowiskach kierowniczych … Continue reading).Zwrócono w doktrynie uwagę, że wykonywanie zawodu radcy na podstawie umowy o pracę pociąga za sobą poddanie radcy i ustawie o radcach prawnych i ustawodawstwu pracy[17]Np. K. Stoga, D. Szubielska, Dwugłos radców prawnych dotyczący statusu radcy prawnego, Radca Prawny ZN. 2015/3, s. 9-39. Jednakże trzeba brać pod uwagę regułę lex specialis derogat legi Kidyba proponuje, by ze względu na zależność pracowniczą przy powstaniu stosunku pracy nie traktować radców prawnych aktywnych w ramach umów o pracę jako przedstawicieli wolnego zawodu. Zaznacza jednocześnie, że taki radca może być jednocześnie reprezentantem wolnego zawodu i być pozbawionym tego statusu[18]A. Kidyba, Radca prawny: zawód wolny, regulowany czy przedsiębiorca?, Radca Prawny ZN. 2014/1, s. 11-21. Jednak taki dualizm w świetle szczególnego charakteru stosunku pracy radcy prawnego wydaje się być końcoweMimo gwarancji niezależności radcy prawnego wprowadzonych przez ustawodawstwo polskie wyrok Trybunału Sprawiedliwości z 6 IX 2012 r., sygn. C-422/11 P ( podkreśla, że w świetle tradycji prawnych krajów UE i prawotwórstwa europejskiego zasadniczym elementem niezależności adwokata jako współpracownika wymiaru sprawiedliwości jest brak pozostawania w stosunku zatrudnienia z klientem. Zdaniem Trybunału zatrudnienie, również przez jednostkę organizacyjną tylko powiązaną z reprezentowaną przez radcę prawnego stroną, może mieć wpływ na niezależność radcy. Dzieje sie tak, co podkreślił Trybunał, ponieważ interesy jednostki organizacyjnej pokrywają się w dużym stopniu z interesami podmiotu reprezentowanego. Wobec tego istnieje ryzyko, że środowisko zawodowe wywrze wpływ na argumentację i wnioski procesowe radców. Sąd co prawda rozważał tu kwestię reprezentacji przed sądami UE, jednak spostrzeżenie o nieformalnym wpływie na radcę jego “otoczenia zawodowego” nie pozostaje bez znaczenia i dla praktyki tego rodzaju wypowiedzi judykatury można przewidywać w bliskiej przyszłości zupełne ujednolicenie statusu obu polskich zawodów prawniczych. Odebranie możliwości działania radców prawnych w ramach stosunku pracy spowoduje, że różnica między radcami a adwokaturą stanie się jedynie formalna. Wobec czego oczekiwać należy zniknięcia zawodu radcy w obecnym kształcie poprzez utworzenie jednolitej adwokatury podobnej np. do modelu niemieckiego. Może również wyodrębnić się nowy regulowany ustawowo zawód prawniczy o charakterze in house lawyer specjalizującego się w obsłudze podmiotów gospodarczych na podstawie przede wszystkim stosunku pracy, tym samym mutatis mutandis nawiązującego do pierwotnej koncepcji statusu radcy prawnego. 11-10-2018 Leave a reply permalink Nierzadko słysząc o zawodzie radcy prawnego, zastanawiamy się, czym różni się ten zawód od zawodu adwokata. Nierzadko słysząc o zawodzie radcy prawnego, zastanawiamy się, czym różni się ten zawód od zawodu adwokata. Z roku na rok tych różnic jest coraz mniej, jednak cały czas istnieje rozdział wspomnianych profesji. Jeszcze kilka lat temu radcy prawni nie mogli pełnić funkcji obrońcy w sprawach rodzinnych, karnych i karnoskarbowych. Teraz już się to zmieniło, jednak w dalszym ciągu zależne jest to od cechy odróżniającej radcę od adwokata. Obydwa zawody są zawodami pokrewnymi, a jedyną różnicą aktualnie jest to, że radca prawny w przeciwieństwie do adwokata może wykonywać zawód, pozostając w stosunku pracy. Mówiąc prościej, z radcą możemy zawrzeć umowę o pracę, podczas gdy z adwokatem wyłącznie umowę cywilnoprawną. W związku z tym obrońcą w sprawach karnych lub karnoskarbowych może być wyłącznie radca niebędący w stosunku pracy. Nic zatem dziwnego, że od dłuższego czasu mówi się o połączeniu obydwu profesji w jedną, gdyż Polska jest na mapie Europy jednym z tych dziwnych wyjątków, gdzie zawody prawnicze są w tak specyficzny sposób rozdzielone. Według naszej wiedzy prace nad wspomnianym połączeniem już trwają, ale co z tego wyniknie – nie wiadomo. Wiadomo tylko, że samo środowisko uważa ten istniejący od wielu lat podział za niepotrzebny i sztuczny. Radca prawny, tak samo jak adwokat, może udzielać porad prawnych, sporządzać pisma procesowe oraz opinie prawne, obsługiwać wierzytelności będące na etapie postępowania sądowego, czy też reprezentować klientów przed sądem lub urzędem państwowym. To oczywiście zaledwie ułamek wszystkich jego uprawnień i zadań – lista obowiązków jest w tym przypadku naprawdę długa. Pamiętajmy też, że radca prawny to nie to samo, co doradca prawny! Doradca świadczy usługi prawnicze nie będąc jednocześnie w samorządzie adwokatów lub radców prawnych, nie ma także ich uprawnień – doradca nie ukończył aplikacji lub też nie zdał egzaminu końcowego. Owszem, może on udzielać porad, czy przygotowywać projekty pism, może również być pełnomocnikiem w postępowaniach administracyjnych i niektórych sprawach cywilnych, ale na tym kompetencje doradcy się kończą. Sam doradca prawny nie ma też w obowiązku dochowania tajemnicy zawodowej w przeciwieństwie do adwokata czy też radcy prawnego. Warto mieć to na uwadze, aby w razie potrzeby zwrócić się do osoby, która faktycznie posiada odpowiednie uprawnienia. Wracając do meritum: zarówno adwokat, jak i radca prawny, są osobami, do których kierujemy swe kroki, mając problem z prawem administracyjnym, cywilnym lub rodzinnym. Oboje mogą nas reprezentować przed sądem cywilnym, administracyjnym, czy też Sądem Najwyższym. Możliwe jest też reprezentowanie nas przed urzędami, organami samorządu terytorialnego oraz władzy publicznej. Zarówno do radcy, jak i do adwokata, możemy się zwracać “panie mecenasie”. Mamy zatem nadzieję, że naszym tekstem trochę rozjaśniliśmy kwestię, kim tak w zasadzie jest radca prawny, i co go różni od innych osób związanych z prawem. Jednocześnie mamy nadzieję, że już wkrótce w naszym prawie zawody radcy i adwokata zostaną połączone, by nie mnożyć niepotrzebnie bytów. [wp_ad_camp_1] Do opracowania tego zagadnienia skłoniło mnie nic innego jak zderzenie z rzeczywistością. Konkretnie dwa zdarzenia. Pierwsze, związane z prowadzeniem przez nas, z ramienia naszej kancelarii, zajęć z zakresu prawa, w jednej z ponadgimnazjalnych szkół. Na pytanie „czym się różni praca adwokata od radcy prawnego” padały następujące odpowiedzi: „nie wiemy”, „radca opiniuje umowy a adwokat występuje w sądzie”, „adwokat broni klientów a radca radzi”. Drugie, to sytuacja, gdy dokonując na zlecenie pewnej klientki kancelarii, kolejnych z rzędu czynności typu udzielanie porad prawnych, analiza umów, sporządzenie opinii prawnej, pewnego dnia dostałam od tej osoby telefon z pytaniem „Pani mecenas, zostałam pozwana, Pani się mną prawnie opiekuje, poleci mi pani kogoś kto pójdzie ze mną do sądu?”. Biorąc pod uwagę fakt, że połowę życia zawodowego, my – radcowie prawni, spędzamy w sądzie, reprezentując naszych klientów na sali sądowej, sytuacje takie jak wyżej opisane, będące wyrazem niskiej świadomości społecznej w zakresie tego czym zajmuje się radca prawny i jakie ma uprawnienia, musiały zaowocować poruszeniem tytułowej problematyki na naszym blogu. Odpowiadając na zadane na wstępie pytanie. Radcowie prawni i adwokaci to profesjonalni pełnomocnicy, przedstawiciele dwóch różnych samorządów (adwokackiego i radcowskiego). Dla uzyskania uprawnień do wykonywania każdego z tych zawodów, wymagane jest spełnienie następujących przesłanek czyli, co do zasady, ukończenie 5-letnich studiów prawniczych, następnie 3-letniej tzw. aplikacji zakończonej złożeniem kilkudniowego egzaminu zawodowego, a następnie uzyskanie wpisu na listę radców prawnych lub adwokatów. Radcowie prawni i adwokaci są związani kodeksem etyki zawodowej, posiadają obowiązek ubezpieczenia, ponoszą odpowiedzialność dyscyplinarną oraz są obowiązani do przestrzegania zasad takich jak między innymi tajemnica zawodowa. Obecnie wykonywanie zawodu radcy prawnego a adwokata nie różni się w zasadzie niczym. Oba te tytuły zawodowe są równoważne, uprawniają do reprezentowania osób fizycznych, osób prawnych i jednostek organizacyjnych przed wszystkimi sądami, w każdego rodzaju sprawach (karnych, cywilnych, rodzinnych, administracyjnych itd.) A co z różnicami? Otóż wymienić można jedynie dwie: * kolor żabotu. Radcę prawnego poznamy po kolorze niebieskim żabotu, a adwokata po kolorze zielonym, * adwokat nie może wykonywać zawodu w ramach stosunku pracy – nie spotkamy zatem adwokata na „etacie” w urzędzie, radca prawny zaś nie będzie mógł być obrońcą w sprawie o przestępstwo jeżeli zatrudniony jest w ramach umowy o pracę. To byłoby na tyle różnic. Mając powyższe na uwadze, zasadne pojawia się pytanie dlaczego zawody adwokata i radcy prawnego nie uległy połączeniu? Byłoby to niewątpliwie korzystne dla klientów korzystających z profesjonalnej pomocy prawnej. Obecnie jednak ten podział jest utrzymany. Dodatkowo warto wskazać, że w odniesieniu do osób zajmujących się świadczeniem usług z zakresu prawa, istnieją w obiegu także następujące pojęcia: mecenas, prawnik, doradca prawny. Kto jest kim? W celu wyjaśnienia tego zamętu terminologicznego wskazać należy, że: * „doradca prawny” jest to osoba bez dodatkowego tytułu zawodowego tj. np. radcy prawnego czy adwokata. Osoba taka, nie jest uprawniona do posługiwania się tytułem radcy prawnego czy adwokata, a tym samym do prowadzenia kancelarii radcy prawnego czy kancelarii adwokackiej. Słowo „kancelaria doradztwa prawnego”, „kancelaria prawna”, „kancelaria odszkodowawcza” itp. wskazuje na to, że usługi w niej świadczą osoby niebędące radcami prawnymi ani adwokatami. * zbliżone do wyżej wymienionego jest określenie „prawnik”, którym można posługiwać się w odniesieniu do każdej osoby, która ukończyła studia prawnicze. Prawnikiem będzie więc radca prawny, adwokat, ale także prokurator, notariusz, sędzia, niezależnie od tego, że uzyskali oni prawo wykonywania konkretnego zawodu prawniczego. Prawnikiem będzie także osoba bez dodatkowego tytułu zawodowego, np. radcy prawnego czy adwokata. Osoba taka może wprawdzie prowadzić działalność polegającą na udzielaniu porad prawnych, sporządzaniu umów lub opinii, nie jest ona jednak uprawniona do posługiwania się tytułem radcy prawnego czy adwokata, a tym samym do prowadzenia kancelarii radcy prawnego czy kancelarii adwokackiej. Prawnik niemający uprawnień radcy prawnego/adwokata, oferujący usługi w ramach swojej kancelarii nie będącej kancelarią adwokacką lub radcowską, nie będzie mógł reprezentować klienta przed sądem, nie jest także związany szeregiem zasad obowiązujących radców prawnych i adwokatów, takich jak obowiązek przestrzegania przepisów Kodeksów Etyki zawodowej, z których wynikają obowiązki względem klientów. Nie jest także, inaczej niż radcowie prawni i adwokaci, związany obowiązkiem ścisłego przestrzegania tajemnicy zawodowej oraz nie podlega obowiązkowi ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej, nie podlega także odpowiedzialności dyscyplinarnej. * pojęcie „mecenas” nie jest tytułem zawodowym, lecz jedynie zwrotem grzecznościowym, stosowanym zarówno wobec radców prawnych jak i adwokatów, często także wobec aplikantów tych zawodów prawniczych. Podsumowując warto zapamiętać, że: 1. pomiędzy profesjonalnymi pełnomocnikami jakimi są adwokaci i radcowie prawni, co do zasady nie ma różnic, 2. radca prawny, będąc profesjonalnym pełnomocnikiem, reprezentuje klientów w sądzie, 3. radcę prawnego poznać można po niebieskim żabocie przy todze. Na zakończenie, skoro różnica między adwokatem a radcą prawnym sprowadza się tak naprawdę do koloru żabotu w todze, zakończmy ten wywód humorystycznie, fragmentem wiersza Jana Brzechwy „Kolory”: „Malarz wciąż zachodził w głowę: Są kolory i odcienie, Każdy inną ma wymowę, Każdy jakieś ma znaczenie. Aż podsłuchał raz w farbiarni, Jak sprzeczały się kolory: (…) „A niebieski?” „Co niebieski?” „Jego tu na świadka biorę”. Rzekł niebieski: „Słów mi szkoda. Każdy z czasem wypłowieje”. A zielony tylko dodał: „Mam nadzieję… Mam nadzieję…” Podstawa prawna: Ustawa z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (tj. z 2018 poz. 2115 z późn. zm.) Ustawa z dnia 26 maja 1982 r. Prawo o adwokaturze (tj. 2018 poz. 1184 z późn. zm.) Czym zajmuje się sędzia bądź prokurator wie najpewniej każdy. Jednak jaka jest różnica między mecenasem, adwokatem, radcą prawnym a prawnikiem? Często tych nazw zawodów używa się zamiennie, jednak nie zawsze jest to właściwe. Owszem, mają one ze sobą wiele wspólnego, lecz także wiele je dzieli. Radca prawny czy adwokat? Często zastanawiamy się, co będzie lepszym wyborem – konsultacja i poszukiwanie wsparcia u radcy prawnego czy u adwokata. Jeszcze kilka lat temu stanowiło to znaczącą różnicę, jednak od 2015 roku radcowie uzyskali identyczne umocowanie i kompetencje jak adwokaci. Czy to oznacza, że współpraca z nimi wygląda tak samo? Nie do końca. Otóż adwokat może nas reprezentować w sądzie bez jakichkolwiek ograniczeń. Natomiast radca prawny będzie mógł pełnić powyższe funkcje, pod warunkiem, że nie jest nigdzie zatrudniony. Jeśli jest zatrudniony nie może reprezentować klienta w sprawach karnych i karno-skarbowych. Pod pojęciem nigdzie kryją się głównie przedsiębiorstwa, bowiem radca wykonujący swą pracę na podstawie umowy cywilnoprawnej, zatrudniony w kancelarii radców prawnych lub też spółce, będzie mógł nas reprezentować w powyższych dwóch rodzajach spraw. Mimo pozornego zatrudnienia. Czytaj także w BUSINESS INSIDER Druga i za razem ostatnia różnica między radcą prawnym a adwokatem dotyczy stosunku zatrudnienia również. Otóż o ile z adwokatem możemy współpracować tylko i wyłącznie na podstawie umowy cywilnoprawnej, to radcę prawnego możemy zatrudnić, o ile oczywiście ktoś nie zrobił tego wcześniej. Okręgowa Izba Radców Prawnych Jeśli mamy wątpliwości czy dana osoba posiada niezbędną wiedzę i umocowanie do świadczenia usług pomocy prawnej, możemy to bez najmniejszego problemu sprawdzić. Wystarczy, że udamy się do siedziby Okręgowej Izby Radców Prawnych właściwej dla miejsca świadczenia usługi. Następnie po przedstawieniu podstawowych danych osoby, której pozycję chcemy zweryfikować, uzyskamy informację czy osoba ta figuruje w spisie Izby. Jak zostać radcą prawnym Podstawowe wymagania, jakie musi spełnić osoba ubiegająca się o status radcy prawnego określa Ustawa o radcach prawnych. Wedle jej zapisów radcą prawnym może zostać jedynie osoba, która spełnia łącznie trzy warunki – ukończyła wyższe studia prawnicze, odbyła obowiązkową trzyletnią aplikację radcowską oraz zdała egzamin kończący tę aplikację, przeprowadzony przez komisję powołaną przez Ministra Sprawiedliwości. Z tego wynika, że każdy radca prawny to prawnik, ale nie każdy prawnik to radca. Prawnikiem bowiem możemy nazwać każdą osobę mającą do czynienia z tą dziedziną, nawet studenta wydziału prawa. Kancelaria prawna a kancelaria radcy prawnego Jak to zwykle bywa, diabeł tkwi w szczegółach. Na pozór szyld nad wejściem do biura, mówiący o mieszczącej się tam kancelarii prawnej, kancelarii odszkodowawczej czy też kancelarii doradztwa prawnego, do złudzenia przypomina ten szyld, na którym widnieje napis „kancelaria radcy prawnego”. Często można się w ten sposób naciąć. Co prawda nie oznacza to, że osoby tam pracujące mają diametralnie mniejszą wiedzę i doświadczenie oraz czyhają tylko na nasze pieniądze, ale różnic jest całe mnóstwo. Kodeks Radcy Prawnego A wszystkie one sprowadzają się do zbioru zasad, który określany jest Kodeksem Radcy Prawnego. Każda osoba posiadająca tytuł radcy musi go przestrzegać, pod groźbą poważnych konsekwencji. Podstawowym obowiązkiem radcy jest zatem dożywotnie przestrzeganie tajemnicy postępowania. Oznacza to ni mniej ni więcej to, że radca nie ma najmniejszego prawa zdradzić choćby jednego szczegółu ze sprawy, którą mu powierzyliśmy. Tajemnica ta jest do tego stopnia posunięta, że radca ma nawet obowiązek odmowy składania zeznań przed organami ścigania, jeśli sprawa dotyczy jego klienta. Z obowiązku tego może go zwolnić jedynie nakaz sądu. Ponadto radcy prawni mają obowiązek posiadania ubezpieczenia OC, które zabezpiecza również interesy ich klientów, na wypadek wyrządzenia im szkody podczas świadczenia pomocy. Radca prawny nie może także świadczyć usług innej osobie, jeśli fakt ten stał by w opozycji do już zawartej umowy współpracy. Innymi słowy – nie może podjąć współpracy, która mogła by skutkować szkodą na rzecz już posiadanego klienta. Jak by tego było mało radcę prawnego można pociągnąć do odpowiedzialności dyscyplinarnej w ramach Izby, na przykład w sytuacji, kiedy niezbyt starannie wypełnia swoje obowiązki. Ile kosztuje praca radcy prawnego Koszty pracy radcy są bardzo zróżnicowane i zależą od naprawdę wielu czynników. Są nimi skomplikowanie sprawy, zakres działań i poświęcony czas. Inna będzie więc opłata za przygotowanie kilku pism, a inna za reprezentowanie klienta w sądzie. Ponadto na wysokość honorarium radcy prawnego wpływ ma jego doświadczenie oraz lokalizacja biura. Stawki maksymalne ciężko określić, jednak można opisać stawki minimalne. Te bowiem określone są w rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości. Zgodnie z jego zapisami cena minimalna za poradę dotyczącą rozwodu to koszt 360 zł, przygotowanie umowy to 300 zł, uchylenie wyroku sądu polubownego 1200 zł, przygotowanie pisma urzędowego od 200 zł, a porada w sprawie o naruszenie posiadania to 156 zł. Idąc tropem lokalizacji i doświadczenia radcy należy się liczyć z większymi wydatkami. Prowadzenie sprawy rozwodowej to od 500 do ok 3000 zł w zależności od ilości rozpraw. Samo napisanie pozwu rozwodowego w dużym mieście to wydatek od 150 zł wzwyż. Godzina spotkania u doświadczonego radcy w Warszawie do wydatek minimum 300 zł. Darmowa pomoc prawna Są jednak grupy, które mogą skorzystać w Urzędach Gminy i innych instytucjach z darmowej pomocy prawnej. Są to osoby starsze, niesamodzielne, pobierające świadczenia pomocy społecznej lub nie ukończyły 26 roku życia. Dokładny wykaz uprawnionych grup i potrzebnych do weryfikacji dokumentów można znaleźć na stronach internetowych jednostek świadczących darmową pomoc prawną. WARTO WIEDZIEĆ Kancelaria Prawna Schampera, Dubis, Zając i Wspólnicy sp. j. ważna jeszcze 23 dnido: 21 sie 2022umowa o pracę, kontrakt B2Bspecjalista (Mid / Regular)Kancelaria Prawna Schampera, Dubis, Zając i Wspólnicy sp. j. Kazimierza Wielkiego 3Stare MiastoWrocławTwój zakres obowiązkówdoradztwo we wszelkich aspektach związanych z zatrudnieniem pracownikówprzygotowywanie pism procesowych i udział w postępowaniach sądowych o niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę, mobbing, wypadki przy pracy czy choroby zawodoweformułowanie umów o pracę i innych związanych z zatrudnieniem, kontraktów menadżerskich, umów o świadczenie usług czy umów o zachowaniu poufnościsporządzanie wewnętrznych aktów, takich jak regulaminy pracy czy wynagradzaniawspółpraca ze związkami zawodowymiNasze wymaganiawykształcenie radcy prawnego/adwokataznajomość języka angielskiego i/lub niemieckiego, w tym prawniczego i biznesowegobardzo dobra znajomość przepisów prawa pracypraktyczna znajomość przepisów z zakresu danych osobowychumiejętność pracy pod presją oferujemyelastyczne warunki zatrudnieniaskrócony godziny pracy w piątek lub jeśli wolisz dłuższy weekend 😉atrakcyjne wynagrodzeniejasno określoną ścieżkę karierymożliwość pracy zdalnie w określonym wymiarzepracę pełną wyzwań i różnorodnych zadańmożliwość rozwoju zawodowego w związku z udziałem w licznych międzynarodowych projektachmożliwość odbycia zagranicznego stażu w innych oddziałach sieci naszych Kancelariimożliwość publikacji artykułów w wiodących czasopismach branżowychprywatną opiekę medycznąkarnet na zajęcia sportowekursy językowei poniedziałki nieco osłodzone. Naturalnie, owocami!Benefitydofinansowanie zajęć sportowychprywatna opieka medycznaowocespotkania integracyjneCV zawierające zgodę na przetwarzanie danych osobowych dla potrzeb procesu rekrutacji, prosimy kierować klikając w przycisk 'Aplikuj'.Jednocześnie informujemy, że skontaktujemy się tylko z wybranymi Prawna Schampera, Dubis, Zając i Wspólnicy sp. j. Jesteśmy jedną z wiodących kancelarii prawnych na Dolnym Śląsku z ponad dwudziestoletnim doświadczeniem. Nasza siedziba główna mieści się w ścisłym centrum Wrocławia, a oddziały znajdują – w Warszawie i Gliwicach. Jesteśmy częścią międzynarodowej sieci. Tworzymy zgrany i energiczny zespół prawdziwych pasjonatów swojej naszego działu prawa pracy obecnie poszukujemy radcy prawnego/adwokata. Szukamy kogoś kto razem z nami wesprze największych pracodawców w Polsce; kogoś, kto wspólnie z nami chce mieć realny wpływ na tworzenie przyjaznych miejsc pracy. Współpracujemy z dużymi korporacjami, mniejszymi i średnimi firmami z ważnych branż, takich jak IT, automotive czy handlu detalicznego. Zajmujemy się ich kompleksową opieką prawną. Doradzamy we wszelkich aspektach związanych z zatrudnieniem chcesz dołączyć do naszego zespołu, bo szukasz pełnej wyzwań i pasjonującej pracy, w której damy Ci samodzielność w działaniu i docenimy inicjatywę, kreatywność, nieszablonowe podejście w podejmowaniu nowych wyzwań zawodowych – aplikuj już do profilu firmyTak się u nas pracujeTak się u nas pracuje

kto tańszy adwokat czy radca prawny