🌙 Bo To Co Nas Podnieca To Sie Nazywa Kasa

Quebonafide (Kuba Grabowski) Letra de Bollywood: [Intro] / Bo to, co nas podnieca, to się nazywa kasa / I sztuki na obcas Deutsch English Español Français Hungarian Italiano Nederlands Polski Português (Brasil) Română Svenska Türkçe Ελληνικά Български Русский Српски Українська العربية Bo to co nas podnieca To sie nazywa kasa A kiedy w kasie forsa Bo to co nas podnieca To czasem tez jest seks A seks plus pelna kasa To wtedy sukces jest. song info: Bo trzeba mie nadzieje, e biznes sie opaci, e bedzie z niego zysk, a firma nic nie straci. Bo to co nas podnieca, to sie nazywa kasa, a kiedy w kasie forsa, to sukces pierwsza klasa. Bo to co nas podnieca, to czasem te jest seks, a seks plus pena kasa, to wtedy sukces jest. Film - Nowator zobacz tekst, tłumaczenie piosenki, obejrzyj teledysk. Na odsłonie znajdują się słowa utworu - Film. Jak to śpiewała Maryla Rodowicz: "To, co nas podnieca, to się nazywa kasa, a kiedy w kasie forsa, to sukces pierwsza klasa". ;) Język niderlandzki jest bardzo opłacaną umiejętnością nie tylko dla osób mieszkających w Holandii czy Belgii, ale także tych, którzy nie planują przeprowadzki do krajów Beneluxu. Lyrics, Song Meanings, Videos, Full Albums & Bios: Małgośka, Bossanova do poduszki, Rozmowa przez ocean, Kolorowe jarmarki, Dziś prawdziwych Cyganów już nie ma, Do łezki łezka, Damą Być, To już było, Ballada wagonowa, Kiedy się dziwić Powodem tej przewlekłości może być nieprawidłowe podejście do przyswajania wiedzy, które zazwyczaj opiera się na żmudnej nauce zasad gramatycznych, a nie na praktycznej umiejętności swobodnej komunikacji z obcokrajowcem – a także i po prostu nasza wrodzona niechęć do systematycznej nauki oraz brak talentu do języków obcych, co Środowe występy Kayah odbiły się szczególnym echem. Gwiazda śpiewała w duetach z Michałem Szpakiem i Renią Jusis. W pewnym momencie do piosenkarek dołączyła też Mery Spolsky. We „Bo to, co nas podnieca to się nazywa kasa” – śpiewała niegdyś Maryla Rodowicz. Owych podniet bez liku musiało być na amerykańskim rynku nieruchomości, który od początku Pandemii goni do góry jak szalony. Jeśli nagle byśmy przestali się godzić na przyjmowanie pieniędzy, szybko wyszłoby to na jaw. Wartość ma tylko to, co można kupić za pieniądze. Problem polega na tym, że nasz mózg reaguje dokładnie tak samo na pieniądze, jak na pożądane produkty. Kasa nas podnieca, bo podnieca nas to, co można kupić za kasę. Bo to co nas podnieca, to się nazywa kasa. Bo to co nas podnieca, to się nazywa kasa. DOBRO · December 29, 2019 · LOTTO: 7.02.2015 WYNIKI LOSOWANIA - Kumulacja Lotto 30 milionów - Bo to co nas podnieca, to się nazywa kasa [AUDIO] 2015-02-07 23:07. Czy ten artykuł był ciekawy? Podziel się nim! WTRIQ. Peter Covell Posty: 140 Rejestracja: 2013-03-01, 15:52 Handel. Bo to, co nas podnieca to się nazywa kasa... Na Sb wyszła kwestia dotycząca tego, jak powinien w Borysadzie wyglądać handel między krajami. Opcji było kilka, każda mająca swoje plusy i minusy. 1) Opcja "A Na Cholerę Kombinować?" - najprostsza - gracze dogadują się "ja dam Ci 1000 kamienia, ty mi dasz 30 000 borysów i stoi". Jeden odejmuje sobie z magazynu kamień i dodaje kasiurkę, drugi robi odwrotnie, transakcja odbywa się szybko i bez bólu. Na pierwszy rzut oka wygląda super, ale każdy, kto słyszał o wojnach celnych się krzywi, bo wie że sąsiada można załatwić nie wojskiem, a pieniądzem. Mało tego, wszystkie strategiczne prowincje są guzik warte, bo... bo transakcja odbywa się w próżni. 2) Opcja "Dogadujmy Się Z Każdą Transakcją" - sytuacja analogiczna do powyższej, ale sprzedający musi wyznaczyć trasę przewożonych dóbr i dogadać się z właścicielami prowincji, przez które towary pojadą - czy może, czy zapłaci cło i jakie. Brzmi cool, ale generalnie każdy (z wyjątkiem Agonii) ma lub w najbliższym czasie może mieć dostęp do morza, a cieśniny wcale nie są takie ważne, gdy się dobrze przyjrzeć, wracamy do opcji pierwszej. Bo cła i tak nie będą istniały - wszędzie da się dopłynąć, a ewentualne zyski czerpać będą jedynie dwa państwa (Iryd ma przerąbane, bo jego cieśnina jest w ogóle nieważna). Mówiąc krótko, handel lądowy nie istnieje. 3) Opcja "Elitaryzujemy Handel Morski" - czyli statki handlowe ujęte przez mechanikę, każdy z nich może wykonać jeden kurs na turę, bez względu na to ile towarów w ładowni płynie (no bo statków używało się do transportu dużej ilości towaru, bądźmy szczerzy). Wymusza korzystanie z dróg lądowych przy jednoczesnym zastrzeżeniu, że duże drogą morską opłaca się przewozić jedynie duże ilości dóbr. Pomija się większość ceł,ale taka wyprawa kosztuje, więc nie zawsze się opłaca. 4) Opcja "Idziemy Na Ryneczek" - wpadłem na nią przed chwilą. Można stworzyć miejsce, gdzie każdy będzie mógł wystawić towary na sprzedaż (wystawia w turze 2, sprzedaje w 3) określając ich ilość i orientacyjną cenę, a także uiszczając jakąś ustaloną z góry opłatę. Gdy transakcja dochodzi do skutku, określa się trasę konwoju/karawany i jeśli nie ma przeciwwskazań w postaci blokady handlowej czy innych nieprzyjemności - transakcja dochodzi do skutku. Model o tyle ciekawy, że wymusza planowanie z góry (wystawiłem towary, ale teraz by mi się przydały. Szlag). Pamiętajmy, że handel jeszcze nie funkcjonuje - bo gra się nie rozpoczęła (a i tak wątpię, by ktoś sprzedał cokolwiek na początku pierwszej tury, więc możemy jeszcze się zastanowić co byłoby najciekawsze. Mnie osobiście kręci opcja takiego "targowiska", polowania na okazje i przebijania ofert - ale nie musi się to podobać wszystkim. EDIT Zapomniałem dodać, że w opcjach 1 i 4 można wywalić kontrowersyjne statki handlowe z mechaniki God Save The Queen! Borys Krul Posty: 5498 Rejestracja: 2013-02-16, 17:21 Tytuł: Wielki Chan Borysady Has thanked: 43 times Been thanked: 38 times Re: Handel. Bo to, co nas podnieca to się nazywa kasa... Post autor: Borys » 2013-03-12, 17:03 Opcja 2 + zaznaczyłbym na mapie, kto kontroluje obszary morskie w jakim miejscu. I problem rozwiązany. Nie wiem tylko co ze statkami handlowymi, niech wypowiedzą się nasi morscy kupcy. Opcja 4 może współistnieć. Nikt nikomu nie broni dawać ogłoszeń o promocjach : D Jack: Wilhelm, wanna come work for me and open a vault? Wilhelm: No. Jack: I'll pay you a million dollars. Wilhelm: Okay. Peter Covell Posty: 140 Rejestracja: 2013-03-01, 15:52 Re: Handel. Bo to, co nas podnieca to się nazywa kasa... Post autor: Peter Covell » 2013-03-12, 17:07 Opcja 2 + zaznaczyłbym na mapie, kto kontroluje obszary morskie w jakim miejscu. O tym, że brakuje "prowincji" morskich pod kontrolą graczy też była mowa na SB :) "Wody państwowe" byłyby cool - oczywiście, jeśli ktoś nie ma marynarki, gówno upilnuje, ale zawsze :DOpcja 4 może współistnieć. Nikt nikomu nie broni dawać ogłoszeń o promocjach : D W opcji 4 chodzi dokładnie o to, że na koniec tury wystawiasz towary, jakie chcesz sprzedać w kolejnej. Mogłoby to zbudować klimat prawdziwego targu. God Save The Queen! Borys Krul Posty: 5498 Rejestracja: 2013-02-16, 17:21 Tytuł: Wielki Chan Borysady Has thanked: 43 times Been thanked: 38 times Re: Handel. Bo to, co nas podnieca to się nazywa kasa... Post autor: Borys » 2013-03-12, 17:08 No a to zabrania obydwu pomysłom współistnieć?O tym, że brakuje "prowincji" morskich pod kontrolą graczy też była mowa na SB No to czemu nie ma w powyższych propozycjach? :D Jack: Wilhelm, wanna come work for me and open a vault? Wilhelm: No. Jack: I'll pay you a million dollars. Wilhelm: Okay. Shalvan Posty: 833 Rejestracja: 2013-03-03, 09:26 Re: Handel. Bo to, co nas podnieca to się nazywa kasa... Post autor: Shalvan » 2013-03-12, 17:10 Opcja trzecia. Elitarny handel morski oznacza, że trzeba w niego inwestować, a to właśnie zamierzam robić ;) Ponadto pobieranie opłat za wynajem statków też jest opcją. How can I feel abandoned even when the world surrounds me? How can I bite the hand that feeds the strangers all around me? How can I know so many never really knowing anyone? If I seem superhuman I have been misunderstood. Peter Covell Posty: 140 Rejestracja: 2013-03-01, 15:52 Re: Handel. Bo to, co nas podnieca to się nazywa kasa... Post autor: Peter Covell » 2013-03-12, 17:18 No a to zabrania obydwu pomysłom współistnieć? W sumie nie - wystawiasz towary na sprzedaż w następnej turze, a potem się dogadujesz z cłami i pierdołami, gdy do transakcji dojdzie. Ponosisz też symboliczne koszty wystawienia towaru "do obejrzenia", co daje dodatkowego smaczku przy negocjacji cen. Opcja trzecia. Elitarny handel morski oznacza, że trzeba w niego inwestować, a to właśnie zamierzam robić ;) Ponadto pobieranie opłat za wynajem statków też jest opcją. Ha! Lubię ludzi lubiących wyzwania, a nie marudzących "ale te statki są drogie, chlip", "ale jak statek ma ładowność 1000 irydów to dlaczego nie mogę go wysłać w dwa miejsca jednocześnie przewożąc po 500 w każdej jego połówce. To bez sensu". Generalnie, wiecie - można połączyć opcje 2, 3 i 4. Robimy rynek, gdzie wystawia się towary na sprzedaż w kolejnej turze (4), przy finalizacji transakcji dogadujemy się z cłami i trasą konwoju (2), ale handel morski wciąż jest elitarny (3). God Save The Queen! Borys Krul Posty: 5498 Rejestracja: 2013-02-16, 17:21 Tytuł: Wielki Chan Borysady Has thanked: 43 times Been thanked: 38 times Re: Handel. Bo to, co nas podnieca to się nazywa kasa... Post autor: Borys » 2013-03-12, 17:19 Czwórkę zostawiłbym dla osób, które chcą się w to bawić. Ja tam wolę potajemnie mojemu drogiemu sojusznikowi wysyłać towary, a nie ogłaszać to światu. Jack: Wilhelm, wanna come work for me and open a vault? Wilhelm: No. Jack: I'll pay you a million dollars. Wilhelm: Okay. Stasioman Posty: 88 Rejestracja: 2013-03-03, 21:40 Has thanked: 3 times Been thanked: 1 time Re: Handel. Bo to, co nas podnieca to się nazywa kasa... Post autor: Stasioman » 2013-03-12, 17:36 Jak już pisałem na SB, jestem za dwójką - wraz z zaliczeniem wód lądowych dla poszczególnych państw, by nie zrezygnować z zabawy jaką jest wytyczanie szlaków handlowych przez sąsiednie państwa. Dodatkową zaletą wprowadzenia kontroli wód przybrzeżnych jest bowiem to, że sklimatyzuje (tj. uczyni bardziej klimatycznym) handel na duże odległości - będzie to wymagało faktycznie większych nakładów itp. Kolejna rzecz, która przemawia dla mnie za dwójką jest to, że nie chce za bardzo zagłębiać się w micromanagement statków handlowych. =_= Borysada ma wiele aspektów - polityczny, dyplomatyczny, wojskowy, związany z zarządzaniem, nauką, intrygami, handlem. Rozumiem osoby, które chcą mieć jak najbardziej wyszczególniony jeden z aspektów, ale zmusza to zarazem innych graczy (takich jak ja, bo mój fokus zdecydowanie nie jest skoncentrowany na projektowaniu POJEDYŃCZYCH STATKÓW) do babrania się zanadto z rzeczami, na jakie zdecydowanie nie mają ochoty. A jak ktoś wyjątkowo dobrze opisze swoją flotę itp., to po prostu MG powinien tej osobie dać jakieś bonusy, czy też patrzeć bardziej przychylnym okiem na przedsięwzięcia z tym związane. Rzecz jasna zostawiłbym możliwość ogłaszania się ze swoimi towarami, bo to ZARĄBISTE. Peter Covell Posty: 140 Rejestracja: 2013-03-01, 15:52 Re: Handel. Bo to, co nas podnieca to się nazywa kasa... Post autor: Peter Covell » 2013-03-12, 18:03 Kolejna rzecz, która przemawia dla mnie za dwójką jest to, że nie chce za bardzo zagłębiać się w micromanagement statków handlowych. =_= Urok gier strategicznych. Nic mnie w Civilization IV tak nie wkur... jak to, że nie musiałeś budować statków do transportu wojsk, bo jednostka znikąd brała transport, gdy w dowolnym miejscu wchodziła na pole wody. Nie mając ani jednego miasta na wybrzeżu (a więc i stoczni) mogłeś przetransportować tysiące żołnierzy przez ocean. Wracając jednak do tematu, nie wiem czego nie rozumiesz. Masz jeden statek. Jeden statek przewozi 1000 irydów i wykonuje 1 kurs na turę, co znaczy że nie opłaca Ci się wysyłać 100 żelaza morzem, bo 90% ładowni masz puste. Opłaca Ci się natomiast wysłać 100 żelaza, 700 żarcia i 200 drewna. Jak kupujesz coś na allegro też nikt do Ciebie nie wysyła tira, ale paczkę jasna zostawiłbym możliwość ogłaszania się ze swoimi towarami, bo to ZARĄBISTE. I pozwala na wrzucenie tego do arkusza bez konieczności liczenia samodzielnego. Wpisujesz ile wystawiłeś na rynku, a jak w następnej turze sprzedasz, w odpowiedniej rubryczce podajesz ile zarobiłeś. Jak nie sprzedasz, podajesz ilość, jaka wróciła do magazynów. God Save The Queen! Vasemir Posty: 56 Rejestracja: 2013-03-01, 14:44 Re: Handel. Bo to, co nas podnieca to się nazywa kasa... Post autor: Vasemir » 2013-03-12, 18:04 2 lub 3, na pewno nie 4 - bo przy czwórce znowu wracamy do operowania w próżni (gdzie te towary są w czasie tej tury?), a przecież chodzi o uwarunkowanie handlu trudnościami/korzyściami geograficznymi. Poza tym więcej frajdy jest, gdy ceny będą się klarować powoli, a nie wystarczy popatrzeć kto dał najmniej za drewno i przebić go o 100 borysów. Nevrast Posty: 808 Rejestracja: 2013-02-16, 17:42 Tytuł: Kuchcik borysadowy Has thanked: 5 times Been thanked: 1 time Re: Handel. Bo to, co nas podnieca to się nazywa kasa... Post autor: Nevrast » 2013-03-12, 19:03 Jestem za trójką. Chciałem grać hanzą ale widzę, że gówno z tego wyjdzie, bo w to też chcecie wepchnąć mechanikę. Najpierw uśmiechy, potem kłamstwa. Dopiero potem kule. Me ollaan samaa tuhkaa, samaa kevyttä ilmaa, Joten rauha nyt, tää maailma on vihaan kyllästynyt Peter Covell Posty: 140 Rejestracja: 2013-03-01, 15:52 Re: Handel. Bo to, co nas podnieca to się nazywa kasa... Post autor: Peter Covell » 2013-03-12, 19:11 Chciałem grać hanzą ale widzę, że gówno z tego wyjdzie, bo w to też chcecie wepchnąć mechanikę. A co ma piernik do wiatraka? I generalnie, mechanika jest zawsze. Second Life PBF też ma mechanikę, bo ta wcale nie oznacza cyferek, ale zasadę funkcjonowania. Brak zasad jest zasadą, a tym samym mechaniką. God Save The Queen! Peter Covell Posty: 140 Rejestracja: 2013-03-01, 15:52 Re: Handel. Bo to, co nas podnieca to się nazywa kasa... Post autor: Peter Covell » 2013-03-13, 00:25 Okay. Zdecydowano. Rozmawiałem z Irydusem i uznaliśmy, że nie ma sensu utrudniać, gdy generalnie nastroje są antytabelkowe dla handlu. W związku z tym, podobnie jak w sytuacji Doradców ze statystykami, postanowiliśmy, że najwygodniej sprawę będzie rozwiązać fabularnie, choć statki handlowe zostają (ładowność: 1000 irydów) Jak to będzie wyglądało w praktyce? 1. Ubicie interesu - czyli dwóch graczy dogaduje się ile czego i za jaką cenę. 2. Wyznaczanie szlaku - czyli sprzedający spogląda na mapę i myśli którędy wysłać towary. Sprawdza wysokość ceł w państwach, przez które karawana będzie przechodzić i liczy ile zapłaci. Gdy nie określono cła, dogaduje się z władcą. Albo dogaduje się tak czy inaczej, bo wysyła hurtem i chce zniżki. Albo ma większą armię, więc oczekuje zniesienia ceł. Klasyk. 3. Wysyłka towaru - gracz ładuje towar na wozy lub statki i posyła je w drogę. Informuje graczy o tym, że płaci im myto, by mogli sobie dodać kasiurkę albo towar. Jeśli ma 1 statek, a chce wysłać 3000 irydów, zakładamy, że zrobi trzy kursy. Wiadomo jednak, że trzy kursy to kiepski interes, bo na pojedyncze statki polują piraci. Gracze nie lubią piratów. Mistrzowie Gry tak. Jeśli jednak towary bezpiecznie dopłyną bo MG nie wymyślił utrudnień, a żaden z graczy nie postanowił akurat zapolować na nasze jednostki, odbiorca towaru może sobie dodać odpowiednią ilość do Stanu w Magazynie. To czy zapłacił przy odbiorze czy wcześniej, zależy od tego jak się dogadał ze sprzedającym. Uwagi. Powyższa metoda umożliwia olanie tabelek i ręczne dodawanie kupowanych surowców, ale nie wyklucza konieczności zbudowania floty handlowej, gdy chcemy dużo pływać - no bo MG przy zdrowych zmysłach nie pozwoli nam w ciągu tury wykonać kilkunastu rejsów po całej mapie. Taki model nie wyklucza też ryzyka. Statki handlowe są łatwym łupem, więc rozsądnie jest im przydzielić eskortę okrętów wojennych, które w tym czasie nie będą mogły pilnować brzegu. Bycie morską potęgą naprawdę zostawmy tym, którzy tego chcą i nie boją się zainwestować. 1000 irydów ładowności to wartość dość umowna. Jak ktoś będzie chciał puścić 1050 to pewnie puści - bo statek popłynie wolniej, będzie miał głębsze zanurzenie i będzie ciaśniej, ale dopłynie do portu. Okręty wojenne też mają trochę miejsca, więc na eskortę również towary można władować (choć to bez sensu, bo ogranicza manewrowość). Wydaje mi się, że niegłupią sugestią byłoby zrobienie tematu "Punkt celny" w państwie - handlarze wpisywaliby tam co przewożą i ile kasy zostawiają, żeby się nie pogubić. Niewpisanie się do tematu gracza, który takowy ma, mogłoby zostać uznane za próbę przemytu i niezły powód do wojny. Fabularny. Jeśli macie uwagi, piszcie. Jeśli się nie podoba, piszcie. Jeśli się podoba, też. God Save The Queen! Stasioman Posty: 88 Rejestracja: 2013-03-03, 21:40 Has thanked: 3 times Been thanked: 1 time Re: Handel. Bo to, co nas podnieca to się nazywa kasa... Post autor: Stasioman » 2013-03-13, 07:59 Mnie się podoba. Bardzo. Dzięki temu jest zarówno element dogadywania się międzygraczowego (jeden z głównych powodów, dla których gra się w PBFy, a nie w Crusader Kings), przy jednocześnie bardzo sensownym i wzbogacającym grę rozwiązaniu mechanicznym. IMO jest to rozwiązanie idealne. Merik Posty: 401 Rejestracja: 2013-03-01, 14:37 Morok Posty: 712 Rejestracja: 2013-03-02, 19:47 Re: Handel. Bo to, co nas podnieca to się nazywa kasa... Post autor: Morok » 2013-03-13, 15:58 Peter Covell pisze:O ciągłych ograniczeniach fabuły nakładanych przez mechanikę i PROSTYCH ROZWIĄZANIACH mówi gość, który chciał wprowadzić statystyki jednostek wpływające na ich cenę oraz zadowolenie i lojalność prowincji liczone w procentach. Dobre. Tja, a ja, który wcześniej sarkałem na tabelkę, skomplikowany system i mnóstwo obliczeń, teraz siedzę i bawię się w matematyka XD. Shalvan Posty: 833 Rejestracja: 2013-03-03, 09:26 Re: Handel. Bo to, co nas podnieca to się nazywa kasa... Post autor: Shalvan » 2013-03-13, 16:18 Rozwiązanie nie jest takie zupełnie proste ;) Wyobraźcie sobie pisanie do dziesięciu ludzi jezeli chcemy przetransportowac cos na drugi koniec kontynentu lądem :P Ale generalnie idea jest zacna. How can I feel abandoned even when the world surrounds me? How can I bite the hand that feeds the strangers all around me? How can I know so many never really knowing anyone? If I seem superhuman I have been misunderstood. Peter Covell Posty: 140 Rejestracja: 2013-03-01, 15:52 Re: Handel. Bo to, co nas podnieca to się nazywa kasa... Post autor: Peter Covell » 2013-03-13, 17:08 Rozwiązanie nie jest takie zupełnie proste ;) Wyobraźcie sobie pisanie do dziesięciu ludzi jezeli chcemy przetransportowac cos na drugi koniec kontynentu lądem :P Można uznać, że odzwierciedli to trudy handlu i czas potrzebny na przetransportowanie dóbr przez pół znanego świata ;) Sam mam zamiar stworzyć temat z poborem ceł, gdzie każdy wysyłający handlarzy będzie musiał się wpisać przechodząc przez mój kraj - jeśli zawarta jest umowa handlowa, wystarczy że poda ile cła płaci i może iść dalej. Jeśli umowy handlowej niet, zarezerwuję sobie 24 godziny na odpisanie czy przepuszczam kupców czy nie - będzie to dla mnie wygodniejsze niż Prywatne Wiadomości, a także ta mi możliwość wykupienia części towarów w zamian za przepuszczenie karawany. God Save The Queen! Liadan Posty: 1018 Rejestracja: 2013-03-01, 18:06 Tytuł: Matka Gąska Re: Handel. Bo to, co nas podnieca to się nazywa kasa... Post autor: Liadan » 2013-03-13, 17:25 Ależ to rozwiązanie jest bardzo proste pod warunkiem, że każdy będzie miał temat z cłami. Po prostu wystarczy wpisać do tematu opłatę celną. A pisać do innych trzeba tylko wtedy, jeśli chcemy wynegocjować korzystniejsze warunki dla danego transportu. Slavik Posty: 42 Rejestracja: 2013-03-01, 16:00 Re: Handel. Bo to, co nas podnieca to się nazywa kasa... Post autor: Slavik » 2013-03-14, 00:00 Nie przemyt, tylko legalnie będzie można za darmo przewozić przez jego państwo towary :P Przemyt to będzie jak temat z cłami istnieje, a ktoś ma sobie szlak handlowy biegnący przez ten teren i nie informuje o tym danego gracza. Gimnazjum, Liceum, Ogólna Klasa III SG zorganizowała konkurs “Milionerzy”. Zabawy było co niemiara, pytania łatwe, trudne i bardzo trudne. Ostatecznie i definitywnie wyniki przedstawiają się następująco; I miejsce – Olga Dolny klasa I SLO II miejsce – Julia Mizgalska klasa I SG III miejsce – Weronika Bartniczak I SG Gratulujemy szkolnym “Milionerom”. 25 maja, 2017/by admin Kiedyś napisaliśmy, że Adrian Mierzejewski wybrał żywot króla wiejskiej potańcówki i… jeśli trzymamy się tej metafory, trzeba dorzucić, że właśnie zszedł z parkietu, dopił ostatniego drinka i postanowił zmienić lokal. Teraz będzie się bawił w knajpie o nazwie Al-Sharjah w Zjednoczonych Emiratach Arabskich. Co tu dużo mówić – trudno chłopa nie zrozumieć. Zarobki większe, liga lepsza, kraj do życia przyjemniejszy, do tego nie przychodzi jako no name… Same plusy. Zanim […] Strona głównaWanekoBo to co nas podnieca, to się nazywa kasa - recenzja mangi Kakegurui - Szał hazardu (tomy 7-9) Kiedy zorientowałam się, że ostatni raz czytałam Kakegurui w sierpniu zeszłego roku, to aż nie mogłam wyjść ze zdumienia. Dziwne są to czasy, kiedy miesiące spędzane niemal w całości w domu przelatują przez palce jak dzikie, a mangowy rynek obfituje w tyle premier, że nie trzeba już wcale sięgać po skany, żeby non-stop mieć jakieś ciekawą lekturę do obadania. Tym razem przyszedł czas na nastoletnich hazardzistów (czy może bardziej hazardzistki i kilka mniej rozgarniętych rodzynków), którzy zaczynają się angażować w sprawę znacznie przewyższającą dotychczasowo rzucane na szalę stawki. Fabuła przestaje być bowiem zbiorem randomowych gier o grube hajsy, a zaczyna być walką o najgorętsze stanowisko w okolicy. W sensie że stołek premiera? A może tytuł prezesa banku? A gdzie tam - było nie było, Kakegurui jest serią szkolną, więc oczywiście, że musi chodzić o pozycję przewodniczącej Kakegurui - Szał hazardu Tytuł oryginalny: Kakegurui Autor: Homura Kawamoto (scenariusz), Toru Naomura (rysunki) Ilość tomów: 14+ Gatunek: shounen, tajemnica, psychologiczny, szkolne życie, dramat Wydawnictwo: Waneko Format: 175 x 125 mm (standardowy)Po tym, jak Sayaka przegrała z Yumeko w przygotowanej przez Kirari grze, przewodnicząca decyduje się podjąć zdecydowane kroki jeśli chodzi o swój mało kompetentny samorząd i... postanawia go rozwiązać! Jednocześnie rusza cała skomplikowana machina, która umożliwia start w nowych wyborach wszystkim zgromadzonym w Akademii Hyakkaou uczniom. Reguła jest jedna - o głosy w formie żetonów można walczyć wyłącznie poprzez hazardowe gry. Żeby jednak nie było nudno, Kirari zaprasza do zabawy jeszcze kilku gości z zewnątrz - gromadkę nastolatków z nazwiskami kończącymi się na "bami", którzy należą do zarządzanych przez Momobamich Stu Żarłocznych Rodów. Bycie przewodniczącą w Akademii byłoby i tak wystarczająco łakomym kąskiem, ponieważ dzięki temu można zyskać władzę nad wszystkimi uczącymi się tu dziećmi wpływowych ludzi, ale Kirari dorzuca do puli także możliwość stanięcia na czele całej rodziny, co jeszcze bardziej motywuje przeniesionych licealistów do bezwzględnej gry. A jak w tym wszystkim odnajdzie się Yumeko? I jaka tajemnica kryje się za jej nazwiskiem?Z całym szacunkiem dla artystycznej wizji autora okładek, ale to grafiki z pocztówek dołączanych do zamówień w sklepie Waneko robią absolutną robotęW Kakegurui cudowne jest to, że seria wydaje się jakby idealnie skrojona pod wydawanie tomikowe, a nie magazynowe. Autorzy tak rozplanowują akcję, że każdy tom stanowi zupełnie zamkniętą całość i przedstawia od początku do końca jedną dużą grę. W szerszej perspektywie pewnie nie robi to większej różnicy, ale przy kupowaniu serii na bieżąco jest to ogromnie cenny atut - jasne, czytelnika nie pili potrzeba natychmiastowego zdobycia nowego tomu, albowiem srogie cliffhangery co pięć stron i hurr durr, ja chcę wiedzieć wszystko już-teraz-natychmiast, ale jednocześnie daje to masę swobody przy czytaniu, bo nie trzeba sięgać po poprzednie części, żeby przypomnieć sobie, kto wyłożył w danej chwili jakie karty, a kto ma jeszcze w zanadrzu jaką sztuczkę. Chyba nie znam drugiej takiej serii, która dawałaby tyle komfortu i satysfakcji jeśli chodzi o dawkowanie sobie emocji (no dobra, może poza obyczajówkami, ale to jednak trochę inna forma opowiadania historii).O proszę, a w Polsce mamy tylu utalentowanych w tej dyscyplinie obywateli!Jakieś parę tygodni temu przypadkiem natknęłam się w Internecie na opinię, że czytanie Kakegurui jest strasznie nudne, bo główna bohaterka ciągle wygrywa. Po lekturze dziewięciu tomów nie pozostaje mi jednak nic innego jak przetrzeć ze zdumieniem oczy i popukać się sugestywnie w czoło. Mając do czynienia z wyborczymi rozgrywkami i najazdem naprawdę srogich przeciwników ze Stu Żarłocznych Rodów gry są jeszcze bardziej zaciekłe niż wcześniej, a skuteczność Yumeko to w najlepszym razie jakieś plus minus 33%. Jasne, nie przegrywa w spektakularny sposób, co wiązałoby się przecież z odpadnięciem z wyścigu o najważniejszy stołek w Akademii, ale nie jest też tak, że kosi wszystkich jak leci. Zresztą, jak to wytyka w pewnym momencie Sumeragi - Yumeko to cholerna hazardzistka. Nie chodzi jej o to, żeby wykiwać przeciwników podstępem, ale żeby choć odrobinę zawierzyć ślepemu losowi i poczuć euforię, gdy wynik okaże się pomyślny. A jeśli wierzyć teoriom matematycznym, Fortuna daje takie same szanse, by wylosować dziesięć razy z rzędu same szóstki, jak i dowolną inną kombinację panowie są w Kakegurui tak bezużyteczni, że nawet na okazjonalne przyduszanko nie zasługująZgodzę się natomiast, że ciągłe obserwowanie podniecającej się Yumeko może być na dłuższą metę trochę powtarzalne... dlatego tym bardziej cieszy, że tuż obok wyrasta nam drugi wytrawny gracz w postaci Mary Saotome. Pod wieloma względami jest to zupełne przeciwieństwo Yumeko, zarówno pod względem gry (nie zawierza ślepemu losowi, tylko stara sobie wywalczyć drogę do pewnego zwycięstwa, nawet jeśli bywa to odrobinę dyskusyjne), jak i kierujących jej działaniami pobudek (wykorzystuje hazard jako sposób, aby dostać się na szczyt hierarchii, a nie jako przyjemność samą w sobie). Kto by pomyślał, że ta sama dziewczyna na samym początku była totalnie suchą biczą próbującą wepchnąć pod swój but każdego, kto się tylko koło niego nawinął? Ale jak widać - każdy jest w stanie wyciągnąć lekcję po tym, jak zakosztuje spektakularnej porażki... a skoro przy tym jesteśmy, to podobnie ciekawie rozwija się Suzui, który dalej robi przede wszystkim za męską przyzwoitkę, jednak zaczyna darzyć Yumeko i Mary tak głębokim zaufaniem, że od czasu do czasu jest nawet w stanie sam rzucić się w wir a co będziemy robić dziś w nocy? Dokładnie to samo co robimy każdej... będziemy opanowywać szkolny samorząd!Choć główna oś fabuły zdaje się istnieć w Kakegurui tylko z czystej przyzwoitości, to seria ta i tak potrafi dostarczyć masy rozrywki - zwłaszcza, że ukazani do tej pory członkowie Stu Żarłocznych Rodów naprawdę nie przebierają w środkach i zamiast po czeki na okrągłe sumki, sięgają po tortury, trucizny i inne niewybredne sposoby na wyeliminowanie przeciwników. I bardzo dobrze, bo te wszystkie miliony i miliardy jenów zaczęły być już odrobinę za bardzo abstrakcyjne jak na moje skromne, polskie możliwości. Znów rozpaczliwa walka o antidotum to coś, z czym łatwiej mi się utożsamić. No i nie można zapominać o nieziemskiej szacie graficznej, która z jednej strony obfituje w gorące ślicznotki i urocze loli, a już po chwili - budzi grozę quasi-realistycznymi grymasami na śmiertelnie poważnych obliczach. Według mnie Kakegurui to manga kompletna i przemyślana pod każdym możliwym względem, która gdyby tylko chciała, mogłaby się zakończyć w dowolnym momencie, choć... no, nie będę ukrywać, że o tak pokręconych grach mogłabym czytać w ilościach ze mną kundel bury penetruje wszystkie dziury... budżetowe...Za udostępnienie mangi serdecznie dziękuję wydawnictwu Waneko. W cyklach Blockchain Revolution i Digital Revolution (oba znajdziecie tutaj) pisałem dotąd o wpływie nowych technologii na prawo, turystykę, politykę, funkcjonowanie miast czy energetykę. Warto zastanowić się nad czymś najbliższym naszemu portalowi – wpływie na właśnie! Kryptowaluty są częstym tematem naszych wspólnych rozważań na Cyfrowej Ekonomii. Nie tylko jednak o nich będzie ten tekst. Świat finansów zmieniają także inne narzędzia. Po kolei jednak…Po co nam pieniądze?Pytanie banalne, ale warte odpowiedzenia. Zamknij na chwilę oczy. Wyobraź sobie, że żyjesz w świecie, w którym pieniądze nie istnieją. Wstajesz rano. Chcesz coś zjeść. Idziesz się do piekarni. Pani zza lady wita cię szerokim uśmiechem. Tobie na widok wspaniałych wypieków aż ślinka cieknie.– Proszę dwie kajzerki i pączka! – wskazujesz na bierze najpierw do ręki kartkę, na której widzisz jakąś listę. Marszczy się i wnikliwie coś analizuje. W końcu odpowiada:„Proszę jedno kurze jajko i pół kilo mąki.”Ech, znowu to samo! Poranna odyseja po towary, które wymienisz na pieczywo. Za kurze jajko będziesz musiał przygotować lokalnej fermie mini-kampanię reklamową na Facebooku, zaś za mąkę młynarz poprosi Cię zapewne o jakiś nowy slogan reklamujący jego biznes (zapomniałem dodać, że w tej opowieści jesteś freelancerem na rynku marketingu? patrząc na twoje stawki, dość tanim…).W porządku otwórz już oczy (swoją drogą, skoro przeczytałeś powyższe, chyba trochę oszukiwałeś, prawda?). Tak więc wyglądałby świat bez pieniędzy. Musielibyśmy wzajemnie wymieniać się towarami i usługami. Krótko mówiąc: gdyby pieniądz nie istniał musielibyśmy go wymyślić, żeby nie oszaleć. Całe szczęście istnieje i od lat (powiedziałem „od lat”? przepraszam: od stuleci!) ewoluuje. I właśnie o ostatnim, znanym nam odcinku tej zmiany dziś Jacka?Nie, nie chodzi o mnie, a o „Dżaka” Dorseya. Może nawet codziennie „ćwierkasz” dzięki jego dziecku – Twitterowi. Tak, Dorsey to jeden z cudownych synów Ameryki – współzałożyciel mega-popularnego medium społecznościowego. Jeśli wierzyć Wikipedii:„W wieku 14 lat opracował oprogramowanie dla taksówek umożliwiające ich wysyłanie do klienta, które zostało wdrożone przez firmy przewozowe. Jako piętnastolatek rozpoczął pracę jako programista w firmie Jima McKelvey’a.”Twitterem zrewolucjonizował życie publiczne, ale równo dekadę temu dostrzegł jednak, że warto inwestować też w najważniejszą ludzką potrzebę ekonomiczną – wydawanie kasy! W 2009 r. założył więc projektu było zmienienie kultury wydawania pieniędzy. Po co masz nosić banknoty i monety (w czasach hiperinflacji te drugie mogą cię przyprawić o skoliozę!), gdy możesz płacić smartfonem? Tak myślał zapewne Dorsey i jego współpracownicy. (Swoją drogą, gdy zaczniemy używać też e-dowodów osobistych, przestaniemy nosić przy sobie portfele – myślałeś kiedy o tym?).W 2010 r. firma wypuściła na rynek pierwszy produkt, w 2014 r. zrealizowała pierwszą miliardową płatność. Dziś konkuruje z takimi tuzami jak Google Wallet, Apple Pay czy Stripe. Ideą wszystkich jest zmniejszenie lub wyeliminowane wszelkich kosztów jednak na świecie regiony, gdzie to nie koszty transakcyjne są głównym problemem…Smartfon w KongoAlec Ross w swojej książce „Świat przyszłości” opisuje szok, jaki przeżył, gdy w 2009 r. odwiedził Kongo. Wizytował obóz dla uchodźców Mugunga, gdzie żyło wtedy ponad 70 tys. ofiar wojny. Warunki? Spartańskie, choć zapewne i to mogło brzmieć jak spory eufemizm. Co przykuło jednak uwagę Rossa, to fakt powszechności telefonów komórkowych. Uchodźcy korzystali z nich właśnie do płatności. Skala była ogromna – choć na jedno urządzenie przypadało trzech użytkowników, to całościowo wychodziło na to, że aż 42 proc. uchodźców z obozu korzystało z w miarę nowoczesnego uznasz to za fanaberię, od razu zbiję cię z tego fałszywego tropu. Telefony umożliwiały tam dokonywanie płatności, przesyłanie środków bliskim, a przede wszystkim pomagały w zabezpieczaniu oszczędności na rachunkach szybko ktoś zobaczył w tym wyśmienity biznes…CDN.

bo to co nas podnieca to sie nazywa kasa